Ύστερα από ώρες, διαδρομές αναλύσεων και καταγγελιών, διαφορετικών προσεγγίσεων και θεωριών-αφού απο θεωρίες, γκρίνιες και τρέλες πάμε καλά...- κάπου βρίσκουμε ένα κοινό τόπο διαπιστώσεων για τα αίτια της μεγάλης τραγωδίας με τις πυρκαγιές που θυελλωδώς ανέκυψαν σε διάφορες περιοχές της χώρας, με επίκεντρο την Αττική και την Εύβοια.
Σε αυτή τη μάχη αναδείχθηκαν θετικά, όπως ο εθελοντισμός και η ηρωϊκή προσπάθεια της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας για να σωθούν ζωές, δηλαδή το υπέρτατο αγαθό, και να μη ξαναζήσουμε την τραγωδία με τους 102 νεκρούς στο Μάτι, ωστόσο αναδείχθηκαν και οι χρόνιες παθογένειες που έχουν να κάνουν με τα δάση, τη διαχείρισή τους και την διαδικασία πρόληψης.
Στην πρόληψη και στην οργάνωσή της αποτύχαμε. Και πρέπει να το παραδεχθούμε. Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης που χρηματοδοτήθηκαν απο το Κράτος για να λάβουν μέτρα, αποδείχθηκαν ολίγιστοι και αδιάφοροι και προκλητικοί. Όταν σε μεγαλους Δήμους που διαθέτουν εκατομμύρια Ευρώ στον κορβανά τους, δηλαδή χρήματα που προέρχονται απο τους δημότες, παραμένουν ακόμη σωρευμένα ξερόκλαδα και εμπρηστική ύλη απο τη χειμωνιάτικη επέλαση της "Μήδειας", είναι αστείο να ζητάμε λογαριασμό απο τις μονάδες πυρόσβεσης...
Όπως είναι αστείο κα τραγικό συνάμα, να ζητάμε τα ρέστα για τις ζώνες αντιπυρικής προστασίας που δεν διανοίχθηκαν, για την πυκνή βλάστηση που αναπτύχθηκε κάτω απο πυλώνες της ΔΕΗ και ουδέποτε καθαρίσθηκαν, για τα ξερόχορτα που έμειναν ακαθάριστα δίπλα σε σπίτια μέσα στο δάσος τα οποία κτίσθηκαν χωρίς να διαθέτουν τα απαιτούμενα μέσα και μέτρα προστασίας.
Είναι όμορφα τα πεύκα, αλλά καίγονται γρήγορα. Και οι πευκοβελόνες αποτελούν το καλύτερο προσάναμμα, μαζί με τα κουκουνάρια, αυτές τις φλεγόμενες βόμβες που μεταφέρουν τις πύρινες εστίες δεκάδες μέτρα μακριά!
Κι όμως, υπάρχουν σήμερα-μετά απ΄όλο αυτόν τον χαλασμό-φωνές ανοησίας που επιμένουν στα θανατηφόρα, στα δολοφονικά πευκοδάση, όταν υπάρχουν δένδρα που δεν καίγονται τόσο εύκολα, όπως οι βελανιδιές, οι χαρουπιές, οι οξυές.
Όχι σήμερα, χθές, πρέπει να ξεκινήσει μιά σοβαρή συζήτηση για την επόμενη ημέρα και την αναπλήρωση του δασικού πλούτου. Με σχέδιο, με υποδομές, με σύστημα. Διαφορετικά, όσα πυροσβεστικά μέσα κι αν διαθέτουμε, όσες δυνάμεις κι αν έλθουν απο το εξωτερικό, αν δεν σοβαρευτούμε κινδυνεύουμε και πάλι να καούμε!!!
